تاریخ موسیقی ایرانی
نگاهی به تاریخ موسیقی ایران
موسیقی در ایران باستان
درباره ی سیستم موسیقایی تمدن های اولیه در ایران اطلاعات کمی موجود است . اسناد متفرّق تاریخی، نشانگر وجود موسیقی بسیار پیشرفته در دوره ی حکومت هخامنشیان است . لشگریان این امپراطوری با صدای موسیقی رژه میرفتند و آیین مذهبی زرتشتیان شامل آهنگهای ساده ای از سرودهای مقدس بود . اما با این حال ما نمیتوانیم نظر قطعی مبنی بر اینکه در این دوره چه سيستم موسیقایی وجود داشته است ارائه نماییم .
اولین اسناد در دسترس از هر مقوله، درباره ی موسیقی ایرانی به دوره ی ساسانیان برمیگردد . دوران ساسانیان عصر ترّقی بزرگ موسیقایی بود و موسيقيدانها مقام رفیعی در دربار پیدا کردند، کتیبه ها و نوشته های طاق بستان، از دوره ی ساسانیان، گروه موسیقیدانان و سازهایی از قبیل چنگ ، سرنا ، عود و تنبور را نشان میدهد . خسرو دوم (۵۹۰—۶۲۸ بعد از میلاد ) تعدادی از موسيقيدان ها را در دربار خود نگه داشت که نام برخی از آنها هنوز باقی مانده است . رامتین ، آزاد ، سرکش ، بام شاد ، نکیسا و باربد از جمله برجسته ترین موسيقيدان هاى دوره ی او بودند . نامی ترین این موسيقيدان ها " باربد " بوده است . شخصی افسانه ای که آثار او روی ابیات بیشتر شاعران به سرایش درآمده است . تنظیم یک سیستم واحد موسیقایی که شامل هفت مقام سلطنتی ( خسروانی )۳۰ مد مشتق از آن ( لحن ) و ۳۶۰ آهنگ ( دستان ) که ظاهرا با روزهای هفته ، ماه و سال در تقویم ساسانیان در ارتباط است، به او نسبت داده میشود . هرچند نام ع بعضی از این ملودیهای ( آهنگ ها ) به دیت ما رسیده است ، اما با این حال نمی دانیم که این آهنگها و مدها چه بوده اند . عناوینی چون کین سياوش، تخت اردشیر، باغ شیرین، سبز بهار، هفت گنج و بعضی دیگر حاکی از گونه بسیار رنگین و شاد توصیفی یک موسیقی باشد .
ادامه مقاله : موسیقی ایران بعد از اسلام
دانلود فول آلبوم همایون شجریان